Ζωγραφίζω προσπαθώντας να απελευθερωθώ από προκαταλήψεις και να ανασύρω στη μνήμη έναν μακρινό και αμόλυντο εαυτό, φορέα αρχέγονων στοιχείων και εικόνων. Έτσι οδηγούμαι σε ένα συμβολισμό που δεν δίνεται a priori, αλλά πηγάζει αυθόρμητα, από αυτόν τον μακρινό εαυτό. Η δημιουργική διαδικασία ανοίγει έναν διάλογο με την ατομικότητα. Τα έργα γίνονται καταλύτες. Η έμπνευση ξεκινά πάντα από μία σπίθα, και μετά την κάνει μέσα μου να παίρνει δύναμη και έκφραση.

Η δική μου ζωγραφική μπορεί να ορίζεται σουρεαλιστική, ενός “δικού μου σουρεαλισμού”.